Ραντεβού στο Γκάζι ..με τον Γιώργο Χρανιώτη ! Με περιμένει πάνω στην μηχανή του ...O διάλογος μας περιεκτικός και γραφικός :
-ανέβα ..
-να πάμε που ?
-βλέπουμε ....
κάποιες φορές όμως τρομάζω και χρειάζεται να τον κρατάω λίγο πιο έντονα από ότι συνηθίζεται σε ένα άγνωστο άνθρωπο , με πιάνει νευρικό γέλιο γιατί σκέφτομαι πως θα νομίζει οτι είμαι τρελή ! Στην διαδρομή του εξηγώ πως είχα κάποτε ένα πολύ σοβαρό ατύχημα !Εξιστορώ με λίγες λέξεις το συμβάν γελώντας ....ίσως από την χαρά μου που είμαι ζωντανή !!!!!!!!!!!
Σε ένα μικρό καφενεδάκι βρίσκουμε καταφύγιο ,από την βαβούρα της πόλης, στην μέση ενός τεράστιου κήπου ,εκεί νιώθεις πως είσαι κομμάτι κάποιου πίνακα που δεν τελειώνει ποτέ!
Η ζωή είναι ταινία ? τον ρωτάω..
" Αν ρωτάς εμένα προσωπικά θα σου πω πως ναι ,μακάρι να μην ήταν τόσο έντονη γιατί πολλές φορές καταβροχθίζω την ζωή , προκειμένου να την κάνω ταινία , εκβιάζοντας στιγμές να γίνουν πιο κινηματογραφικές για να έχω ιστορίες διήγησης στους φίλους μου, κάτι το οποίο είναι "ανήθικο" , αλλά δεν με πειράζει .
Κάποτε ,αντιμετώπιζα τον εαυτό μου σαν ήρωα και μάλιστα όχι σαν ένα !"Έβλεπα μια ταινία στον κινηματογράφο και αν ταυτιζόμουν με τον ήρωα είχα σοβαρό πρόβλημα ,υιοθετώντας τον ρόλο του ,στην ζωή μου ασυναίσθητα .Οι ηθοποιοί παθαίνουμε σύγχυση προσωπικότητας ψάχνοντας ,να βρούμε τον εαυτό μας .Προσωπικά έχω την αίσθηση οτι ενώ θα έπρεπε να ξέρω ,εμένα ,καλύτερα από τους ρόλους μου ,υπάρχουν κάποιοι χαρακτήρες που θεωρώ ότι τους ξέρω καλύτερα από ότι τον ίδιο εαυτό μου ,τα σενάρια τα μελετάω ενώ την ζωή μου απλώς την ζώ "
Δεν ήταν παιδικό του όνειρο να γίνει ηθοποιός ..παρότι έκανε αυτοσχέδιες παραστάσεις σε πάρτι των γονιών του ,τραγουδούσε παράφωνα , γρατζουνώντας μια κιθάρα και έμενε ξάγρυπνος προκειμένου να γεμίσει τα βιώματα του....
Μεγαλώνοντας πέρασε γυμναστική ακαδημία αλλά κάποιες εσωτερικές φωνές ,τον έκαναν να σκεφτεί πως μάλλον θέλει να γίνει ηθοποιός ,πέρασε δίνοντας εξετάσεις με την πρώτη φορά και έτσι οι σχολές Θεμέλιο και Θεοδοσιάδη αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι βάσης για την μετέπειτα καριέρα του , κατορθώνοντας παράλληλα να σπουδάζει και στην γυμναστική ακαδημία !
Ο ίδιος παραδέχεται οτι του δόθηκαν ευκαιρίες από πολύ νωρίς και θεωρεί τον εαυτό του τυχερό γιατί αναμοχλεύοντας το παρελθόν ανακαλύπτει πως ήταν ηθοποιός κάτω του μετρίου (σαφέστατη δήλωση ενός ακομπλεξάριστου καλλιτέχνη...!)
Στην αρχή υπήρχε το πάθος για τη δουλειά του, αλλά ο όρος υπευθυνότητα δε διαφαινόταν ως το κύριο χαρακτηριστικό του.Η πάροδος των χρόνων και η έξαψη του εργασιακού πάθους δεν άργησαν να αλλάξουν την αρχική αντιμετώπιση του...
Τραγουδάει και έχει δημιουργήσει μια μπάντα όπου ονομάζετε YIAFKA ...μιλάει με λόγια θαυμασμού για τους συνεργάτες του και μου δημιουργεί την επιθυμία να θέλω να χαθώ σε ήχους μαζί τους χωρίς να ξέρω αν το ύφος μουσικής τους είναι αυτό που μου ταιριάζει .
οσο μου διηγείται την ζωή του ,σκέφτομαι πόσο όμορφα ηχεί ο ήχος της φωνής του..προσπαθώ να δημιουργήσω στο μυαλό μου χαρακτηριστικά που θα του ταίριαζαν και μου έρχονται λέξεις όπως περιπέτεια - ελευθερία - ταξίδια και κάπου εκεί έρχεται με ένα περίεργο τρόπο και ο ρομαντισμός με μια μορφή που δεν μπορώ να την ορίσω .. λέξεις που θέλουν το πνεύμα ανήσυχο ,χαρακτηριστικά που διψούν για ανακάλυψη .Η συζήτηση κυλάει προσπαθώντας να απαντήσει σε πολλά ερωτηματικά μου ..
Πιστεύει σε δυνάμεις και ενέργειες μυστηριώδες που εξυπηρετούν κυρίως καλούς σκοπούς ,όταν δουν γόνιμο έδαφος για να βοηθήσουν και προσεύχεται όχι στον θρησκευτικό Θεό- αλλά στον Θεό που έχουμε όλοι- μέσα μας . Ο χρόνος μας ,μεγαλώνοντας είναι λιγότερος...Ο ίδιος φαίνεται οτι το έχει αντιληφθεί επαρκώς και φροντίζει να βρίσκεται περισσότερο κοντά σε ανθρώπους που εκτιμάει όντας περισσότερο συνεπής στα πράγματα που θέτει ως προτεραιότητες.
Τι σε τρομάζει τον ρωτάω ? ύστερα απο λίγα λεπτά περίσκεψης , ψελλίζει :
"Ίσως με τρομάζει η ιδέα του να είναι μόνος μου από ανάγκη και όχι από επιλογή ,θέλω όταν έρχεται το τέλος μου από την ζωή ,να μπορώ να έχω απομακρύνει την δουλειά ,να μπορώ να ζώ χωρίς το σανίδι ,χωρίς κινηματογράφο ,να μπορώ να ζώ με την οικογένεια μου,με ανθρώπους που αγαπάω μακριά από όλα.Κι επειδή προυπόθεση για όλα αυτά είναι ο έρωτας , όταν έρθει η στιγμή της δημιουργίας οικογένειας πρέπει να είμαι γενναιόδωρος ,παραδέχεται, ¨ειμαι προιόν έρωτα και αν ίσως μπορώ να θεωρηθώ χαρισματικός σε κάποια πράγματα οφείλετε σε αυτό "
Τον αφήνω για λίγο να απαντήσει στο τηλέφωνο και παρατηρώ τον κόσμο ,οι περισσότερες συζητήσεις τους προέρχονται γύρω απο την κατάσταση που βιώνουμε όλοι μαζί τον τελευταίο καιρό ,στη χώρα μας... ωστόσο μου λέει :
"Με τρομάζουν οι εκφράσεις των ανθρώπων που συναντώ στον δρόμο κάθε μέρα ,οι περισσότεροι άνθρωποι αρνούνται να κοιτάξουν ψηλά να αξιοποιήσουν δηλαδή ετοιμολογικά την λέξη άνθρωπος που σημαίνει "'άνω θρόσκω " "κοιτάω ψηλά..Βρίσκονται σε μια κατάσταση διαρκούς φόβου και ανασφάλειας .Το να μπορείς να ζείς χωρίς να καταναλώνεις , χρειάζεται πολύ δουλειά και την έχω κάνει ευτυχώς με τον εαυτό μου στο παρελθόν. Ακόμα και όταν έβγαζα πολλά χρήματα , έκανα κάμπινγκ και δεν ήμουν ιδιαίτερα σπάταλος, καθώς δεν θεωρώ τα χρήματα ως απαραίτητο και επιβεβαιωμένο παράγοντα ευτυχίας.. "μπορούμε να ζούμε ευτυχισμένα και χωρίς πολυτέλειες "ειναι η φράση που αποτελεί τον γνώμονα στη ζωή του....
Όταν τελειώνει μια δουλειά θέλει να ταξιδεύει για μεγάλα διαστήματα , αναζητώντας την ψυχική του "όαση ", ενασχολούμενος με απλά πράγματα όπως κάνοντας σέρφ.Η θάλασσα τον κάνει να χαμογελάει ,τον γαληνεύει ,τον χαλαρώνει ενώ ταυτόχρονα του έχει δώσει την δύναμη να αφήσει πίσω του ουσίες όπως το αλκοόλ ,¨ είναι απαραίτητη η φυσική κατάσταση και η ζωή χωρίς ουσίες !¨(άλλη μια δική του θεώρηση για τη ζωή που δε διστάζει να μας την παραδεχθεί) Διαβάζει και μου προτείνει βιβλία ,ενώ μερικές εκφράσεις του τον κάνουν να μοιάζει με παιδί .
Τον ρώτησα για τα επόμενα σχέδια του ..Την άλλη Κυριακή είναι η παράσταση ΥΨΗΛΗ ΤΑΣΗ ,κείμενα της Βενετίας Μακρυνώρη σε δραματουργική επεξεργασία και σκηνοθεσία της Αθηνά Παππά
χαμογελάει και λέει:
-Με γοητεύει στο 2012 οι άνθρωποι να ασχολούνται ακόμα με την ποίηση !!!!!
Και έτσι οι μέρες πέρασαν και ήρθε η Κυριακή ,ήμουν εκεί ...
<Κάποιος χτυπάει την πόρτα μου ,εφτά φορές,εφτά φορές σκοτάδι και ερημιά κι απορία ,κι απορία κι όλα να μένουν ασάλευτα ,ο άνεμος θα είναι ..κι όμως δεν δείλιασα ποτέ να ανοίξω >
Η παράσταση τελείωσε και το καμαρίνι είχε γεμίσει κόσμο πλημμυρισμένο και γοητευμένο απο τη μαγεία του μυστικού κώδικα της ποίησης .Αντικρίζω ανθρώπους που του ζητούν αυτόγραφα , τον αγκαλιάζουν , τον θαυμάζουν !(καθόλου περίεργο και απρόσμενο αφού το ταλέντο του και η διάθεση για αξιοπαρατηρήσιμες δουλειές τον διακρίνουν!)
Είμαι ξαπλωμένη σε μια παραλία ,παρατηρώντας την νοητή γραμμή που ενώνει την θάλασσα με τον ουρανό ...θέλω να κάνω μια μεγάλη βουτιά να λύσω το μυστήριο που τόσο με γοητεύει ..αν ο άνεμος μπορεί να καθοδηγήσει κάποιον που δεν ξέρει που πηγαίνει !
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Γιώργο Χρανιώτη
Εύχομαι όλη σου η ζωή να είναι μια όμορφη παράσταση ,εμπνευσμένη από έρωτα σε κάθε του μορφή .
-ανέβα ..
-να πάμε που ?
-βλέπουμε ....
κάποιες φορές όμως τρομάζω και χρειάζεται να τον κρατάω λίγο πιο έντονα από ότι συνηθίζεται σε ένα άγνωστο άνθρωπο , με πιάνει νευρικό γέλιο γιατί σκέφτομαι πως θα νομίζει οτι είμαι τρελή ! Στην διαδρομή του εξηγώ πως είχα κάποτε ένα πολύ σοβαρό ατύχημα !Εξιστορώ με λίγες λέξεις το συμβάν γελώντας ....ίσως από την χαρά μου που είμαι ζωντανή !!!!!!!!!!!
Σε ένα μικρό καφενεδάκι βρίσκουμε καταφύγιο ,από την βαβούρα της πόλης, στην μέση ενός τεράστιου κήπου ,εκεί νιώθεις πως είσαι κομμάτι κάποιου πίνακα που δεν τελειώνει ποτέ!
Η ζωή είναι ταινία ? τον ρωτάω..
" Αν ρωτάς εμένα προσωπικά θα σου πω πως ναι ,μακάρι να μην ήταν τόσο έντονη γιατί πολλές φορές καταβροχθίζω την ζωή , προκειμένου να την κάνω ταινία , εκβιάζοντας στιγμές να γίνουν πιο κινηματογραφικές για να έχω ιστορίες διήγησης στους φίλους μου, κάτι το οποίο είναι "ανήθικο" , αλλά δεν με πειράζει .
Κάποτε ,αντιμετώπιζα τον εαυτό μου σαν ήρωα και μάλιστα όχι σαν ένα !"Έβλεπα μια ταινία στον κινηματογράφο και αν ταυτιζόμουν με τον ήρωα είχα σοβαρό πρόβλημα ,υιοθετώντας τον ρόλο του ,στην ζωή μου ασυναίσθητα .Οι ηθοποιοί παθαίνουμε σύγχυση προσωπικότητας ψάχνοντας ,να βρούμε τον εαυτό μας .Προσωπικά έχω την αίσθηση οτι ενώ θα έπρεπε να ξέρω ,εμένα ,καλύτερα από τους ρόλους μου ,υπάρχουν κάποιοι χαρακτήρες που θεωρώ ότι τους ξέρω καλύτερα από ότι τον ίδιο εαυτό μου ,τα σενάρια τα μελετάω ενώ την ζωή μου απλώς την ζώ "
Δεν ήταν παιδικό του όνειρο να γίνει ηθοποιός ..παρότι έκανε αυτοσχέδιες παραστάσεις σε πάρτι των γονιών του ,τραγουδούσε παράφωνα , γρατζουνώντας μια κιθάρα και έμενε ξάγρυπνος προκειμένου να γεμίσει τα βιώματα του....
Μεγαλώνοντας πέρασε γυμναστική ακαδημία αλλά κάποιες εσωτερικές φωνές ,τον έκαναν να σκεφτεί πως μάλλον θέλει να γίνει ηθοποιός ,πέρασε δίνοντας εξετάσεις με την πρώτη φορά και έτσι οι σχολές Θεμέλιο και Θεοδοσιάδη αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι βάσης για την μετέπειτα καριέρα του , κατορθώνοντας παράλληλα να σπουδάζει και στην γυμναστική ακαδημία !
Ο ίδιος παραδέχεται οτι του δόθηκαν ευκαιρίες από πολύ νωρίς και θεωρεί τον εαυτό του τυχερό γιατί αναμοχλεύοντας το παρελθόν ανακαλύπτει πως ήταν ηθοποιός κάτω του μετρίου (σαφέστατη δήλωση ενός ακομπλεξάριστου καλλιτέχνη...!)
Στην αρχή υπήρχε το πάθος για τη δουλειά του, αλλά ο όρος υπευθυνότητα δε διαφαινόταν ως το κύριο χαρακτηριστικό του.Η πάροδος των χρόνων και η έξαψη του εργασιακού πάθους δεν άργησαν να αλλάξουν την αρχική αντιμετώπιση του...
Τραγουδάει και έχει δημιουργήσει μια μπάντα όπου ονομάζετε YIAFKA ...μιλάει με λόγια θαυμασμού για τους συνεργάτες του και μου δημιουργεί την επιθυμία να θέλω να χαθώ σε ήχους μαζί τους χωρίς να ξέρω αν το ύφος μουσικής τους είναι αυτό που μου ταιριάζει .
οσο μου διηγείται την ζωή του ,σκέφτομαι πόσο όμορφα ηχεί ο ήχος της φωνής του..προσπαθώ να δημιουργήσω στο μυαλό μου χαρακτηριστικά που θα του ταίριαζαν και μου έρχονται λέξεις όπως περιπέτεια - ελευθερία - ταξίδια και κάπου εκεί έρχεται με ένα περίεργο τρόπο και ο ρομαντισμός με μια μορφή που δεν μπορώ να την ορίσω .. λέξεις που θέλουν το πνεύμα ανήσυχο ,χαρακτηριστικά που διψούν για ανακάλυψη .Η συζήτηση κυλάει προσπαθώντας να απαντήσει σε πολλά ερωτηματικά μου ..
Πιστεύει σε δυνάμεις και ενέργειες μυστηριώδες που εξυπηρετούν κυρίως καλούς σκοπούς ,όταν δουν γόνιμο έδαφος για να βοηθήσουν και προσεύχεται όχι στον θρησκευτικό Θεό- αλλά στον Θεό που έχουμε όλοι- μέσα μας . Ο χρόνος μας ,μεγαλώνοντας είναι λιγότερος...Ο ίδιος φαίνεται οτι το έχει αντιληφθεί επαρκώς και φροντίζει να βρίσκεται περισσότερο κοντά σε ανθρώπους που εκτιμάει όντας περισσότερο συνεπής στα πράγματα που θέτει ως προτεραιότητες.
Τι σε τρομάζει τον ρωτάω ? ύστερα απο λίγα λεπτά περίσκεψης , ψελλίζει :
"Ίσως με τρομάζει η ιδέα του να είναι μόνος μου από ανάγκη και όχι από επιλογή ,θέλω όταν έρχεται το τέλος μου από την ζωή ,να μπορώ να έχω απομακρύνει την δουλειά ,να μπορώ να ζώ χωρίς το σανίδι ,χωρίς κινηματογράφο ,να μπορώ να ζώ με την οικογένεια μου,με ανθρώπους που αγαπάω μακριά από όλα.Κι επειδή προυπόθεση για όλα αυτά είναι ο έρωτας , όταν έρθει η στιγμή της δημιουργίας οικογένειας πρέπει να είμαι γενναιόδωρος ,παραδέχεται, ¨ειμαι προιόν έρωτα και αν ίσως μπορώ να θεωρηθώ χαρισματικός σε κάποια πράγματα οφείλετε σε αυτό "
Τον αφήνω για λίγο να απαντήσει στο τηλέφωνο και παρατηρώ τον κόσμο ,οι περισσότερες συζητήσεις τους προέρχονται γύρω απο την κατάσταση που βιώνουμε όλοι μαζί τον τελευταίο καιρό ,στη χώρα μας... ωστόσο μου λέει :
"Με τρομάζουν οι εκφράσεις των ανθρώπων που συναντώ στον δρόμο κάθε μέρα ,οι περισσότεροι άνθρωποι αρνούνται να κοιτάξουν ψηλά να αξιοποιήσουν δηλαδή ετοιμολογικά την λέξη άνθρωπος που σημαίνει "'άνω θρόσκω " "κοιτάω ψηλά..Βρίσκονται σε μια κατάσταση διαρκούς φόβου και ανασφάλειας .Το να μπορείς να ζείς χωρίς να καταναλώνεις , χρειάζεται πολύ δουλειά και την έχω κάνει ευτυχώς με τον εαυτό μου στο παρελθόν. Ακόμα και όταν έβγαζα πολλά χρήματα , έκανα κάμπινγκ και δεν ήμουν ιδιαίτερα σπάταλος, καθώς δεν θεωρώ τα χρήματα ως απαραίτητο και επιβεβαιωμένο παράγοντα ευτυχίας.. "μπορούμε να ζούμε ευτυχισμένα και χωρίς πολυτέλειες "ειναι η φράση που αποτελεί τον γνώμονα στη ζωή του....
Όταν τελειώνει μια δουλειά θέλει να ταξιδεύει για μεγάλα διαστήματα , αναζητώντας την ψυχική του "όαση ", ενασχολούμενος με απλά πράγματα όπως κάνοντας σέρφ.Η θάλασσα τον κάνει να χαμογελάει ,τον γαληνεύει ,τον χαλαρώνει ενώ ταυτόχρονα του έχει δώσει την δύναμη να αφήσει πίσω του ουσίες όπως το αλκοόλ ,¨ είναι απαραίτητη η φυσική κατάσταση και η ζωή χωρίς ουσίες !¨(άλλη μια δική του θεώρηση για τη ζωή που δε διστάζει να μας την παραδεχθεί) Διαβάζει και μου προτείνει βιβλία ,ενώ μερικές εκφράσεις του τον κάνουν να μοιάζει με παιδί .
Τον ρώτησα για τα επόμενα σχέδια του ..Την άλλη Κυριακή είναι η παράσταση ΥΨΗΛΗ ΤΑΣΗ ,κείμενα της Βενετίας Μακρυνώρη σε δραματουργική επεξεργασία και σκηνοθεσία της Αθηνά Παππά
χαμογελάει και λέει:
-Με γοητεύει στο 2012 οι άνθρωποι να ασχολούνται ακόμα με την ποίηση !!!!!
Και έτσι οι μέρες πέρασαν και ήρθε η Κυριακή ,ήμουν εκεί ...
<Κάποιος χτυπάει την πόρτα μου ,εφτά φορές,εφτά φορές σκοτάδι και ερημιά κι απορία ,κι απορία κι όλα να μένουν ασάλευτα ,ο άνεμος θα είναι ..κι όμως δεν δείλιασα ποτέ να ανοίξω >
Η παράσταση τελείωσε και το καμαρίνι είχε γεμίσει κόσμο πλημμυρισμένο και γοητευμένο απο τη μαγεία του μυστικού κώδικα της ποίησης .Αντικρίζω ανθρώπους που του ζητούν αυτόγραφα , τον αγκαλιάζουν , τον θαυμάζουν !(καθόλου περίεργο και απρόσμενο αφού το ταλέντο του και η διάθεση για αξιοπαρατηρήσιμες δουλειές τον διακρίνουν!)
Είμαι ξαπλωμένη σε μια παραλία ,παρατηρώντας την νοητή γραμμή που ενώνει την θάλασσα με τον ουρανό ...θέλω να κάνω μια μεγάλη βουτιά να λύσω το μυστήριο που τόσο με γοητεύει ..αν ο άνεμος μπορεί να καθοδηγήσει κάποιον που δεν ξέρει που πηγαίνει !
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Γιώργο Χρανιώτη
Εύχομαι όλη σου η ζωή να είναι μια όμορφη παράσταση ,εμπνευσμένη από έρωτα σε κάθε του μορφή .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου