Τρίτη 17 Ιουλίου 2012

Πρωινός καφές με τον Παναγιώτη Μπουγιούρη !

Τον τελευταίο καιρό ,αφήνω την ζωή να με πάει όπου θέλει εκείνη,σαν μια έκπληξη ,σαν μην ξέρω τι θα ξημερώσει αύριο και μαθαίνω να ζώ ίσως πιο ελκυστικά από ποτέ,με ένα γλυκό χαμόγελο ξυπνούν οι θετικοί και αισιόδοξοι οιωνοί της εκάστοτε ημέρας, ερωτεύομαι την κάθε στιγμή της ,λατρεύω να ανακαλύπτω οτιδήποτε μπορεί να δυεισδύσει θελκτικά στο μυαλό μου .
Αυτή την στιγμή βρίσκομαι σε ένα τεράστιο κήπο με κάθε λογής λουλούδια ,δεν ξέρω αν έχω αρχίσει να τρελαίνομαι από την ομορφιά και την μυρωδιά τους αλλά το βλέμμα μου είναι διαρκώς στραμμένο πάνω τους !Η πετσέτα της θάλασσας παρατημένη στην πισίνα και εγώ ξαπλωμένη κάτω, μυρίζω γή αναπνέω όσο πιο έντονα μπορώ και γεμίζω ευφορία ,προσπαθώ να θυμηθώ κάθε λέξη από την πρωινή μου συνέντευξη !
Η μέρα ξεκινάει σε ένα γραφικό καφέ στο Κολωνάκι ,"ένα διπλό ελληνικό καφέ με γάλα -κάρδαμο και κανέλα" παρακαλώ λέω στον σερβιτόρο ( σαν να το έφτιαχνε μια γιαγιά για το εγγονάκι της ) ο Παναγιώτης Μπουγιούρης χαμογέλασε και ζήτησε ένα freddo , "μοντέρνος "σκέφτηκα, αργότερα ανακάλυψα πως διαθέτει ευλάβεια ,σύνεση και οτι δεν υπολείπεται καθόλου σε αξίες και αρχές τις οποίες θέτει ως γνώμονα στο δρόμο προς την αντιμετώπιση της ζωής .
Όταν ήταν παιδί άρχισε να γεννιέται μέσα του η ιδέα ,μια εσωτερική αναζήτηση και ανάγκη να ασχοληθεί με την σκηνοθεσία ,για τον Παναγιώτη παιδικός σταθμός ήταν ο κινηματογράφος.
Είδε πολλές και καλές ταινίες όχι για παιδιά όμως αλλά για ενήλικες ,άρχισε να αποκτάει καλλιτεχνική ματιά ,παρατηρώντας τους ηθοποιούς δημιούργησε ένα προσωπικό εργαστήρι , είχε αποκτήσει άποψη επανασκηνοθετούσε στο μυαλό του ταινίες.Τοσοδούλης με κρίση μεγάλων .
Τα χρόνια πέρασαν κ το όνειρο του πήρε σάρκα και οστά ,απόφοιτος ανωτέρας δραματικής σχολής του Κώστα Καζάκου και της central school of speech and drama του Λονδίνου ,εξελίχθηκε σε έναν περιζήτητο ηθοποιό της εποχής μας .

Αν πότε επέλεγα να γίνω ηθοποιός (του λέω με σοβαρότητα- σαν ήταν το πιο σημαντικό πράγμα της ζωής μου ),θα ήταν γιατί θα ήθελα πολλές ζωές σε μια ,και εγώ διψάω για την ζωή και τις εναλλαγές της ,συμφώνησε και μου εκμυστηρεύτηκε πόσο υπέροχο είναι να βιώνεις την ζωή πιλότου ,δικηγόρου ,καλού- κακού ,πλούσιου- φτωχού , να κλαίς να γελάς ,αλλά το βράδυ να γυρνάς στο σπίτι , με την δική σου ταυτότητα !
Είναι ελκυστικό να είναι ηθοποιός ,τον έλκει όλος ο κόσμος -το σύμπαν του χαρακτήρα που υποδύεται , σαν μια παράλληλη ζωή ,τον μαγεύουν οι ρόλοι με διαφορετικές ιδιότητες ,μαθαίνει ακόμα πως η έκθεση είναι ένα παιχνίδι με τα μέσα, είναι κάτι που τον απασχολεί αλλά προσπαθεί να το διαχειρίζεται με σοφία .
Η τέχνη του ηθοποιού είναι δύσκολη, υπάρχει καλλιτεχνική αγωνία αλλά είχε την τύχη να του δοθούν ρόλοι που τους αγάπησε πολύ ,αισθάνθηκε γεμάτος και καλλιτεχνικά δημιουργικός,στο θέατρο και στην τηλεόραση ,οι ρόλοι που βρέθηκαν στον δρόμο του ,είχαν πάντα κομμάτια τα οποία μπορεί να ταυτιστεί και να δώσει όσο το δυνατόν μεγάλα στοιχεία του ψυχισμού του!
Ακόμα και τώρα ,στο κλασσικό αριστούργημα ''ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΗΣ"του Ρώσου συγγραφέα Νικολάι Γκόγκολ στον ρόλο που υποδύεται τον επιθεωρητή έχει την σχέση , την επικοινωνία κ την συγγένεια του ανθρώπου που έχει κληθεί να παραστήσει , καταλαβαίνει τις λεπτές αποχρώσεις ,τα φορτία , τον χαρακτήρα η τον τρόπο που συμπεριφέρεται αυτός ο άνθρωπος .
Σημαντική στιγμή της ζωής του ήταν τα Μυστικά της Εδέμ ,ένας ρόλος σκοτεινός - αλλαζονικός ,που σαφώς δεν είχε σχέση με αυτό που είναι, αλλά όλοι οι άνθρωποι διαθέτουμε δύο πόλους αντίδρασης και σκέψης ,αυτόν που ανταποκρίνεται σε θετικά χαρακτηριστικά και αυτόν που αποποιείται κάθε τι καλό και σώφρον.Είμαστε τυχεροί που μπορούμε να κάνουμε τις επιλογές μας, προσωπικής αξιοπρέπειας και συνείδησης .
Η μεγαλύτερη ταύτιση του ήταν με ένα ρόλο κινουμένων σχεδίων από την disney ,είχε συμμετάσχει στην μεταγλώτιση της ταινίας ''tanglet ''(μαλλιά κουβάρια) παίζοντας τον Flynn Rider , από τις πιο χαρούμενες στιγμές της ζωής του ,απόλαυσε και διασκέδασε την διαδρομή !
Όση ώρα απαντούσε στις ερωτήσεις μου σκεφτόμουν πόσο όμορφα χειρίζεται τον λόγο ,σαν να αγαπάει την κάθε λέξη ,την οποία δανείζεται χαρίζοντας της ζωντάνια .
Και ξαφνικά εκεί που ταξίδευα μέσα σε μαγικές λέξεις -προτάσεις και συναισθήματα προσγειώθηκα στην πραγματικότητα .Με την άκρη του ματιού μου παρατήρησα έξω ένα παππούλη να ζητάει χρήματα ,αλήθεια τον ρωτάω το επάγγελμα του ηθοποιού πόσο δύσκολο είναι στην εποχή που διανύουμε?
"Έχω υπάρξει τυχερός ,έχω εκτονώσει τις καλλιτεχνικές μου φιλοδοξίες μέσα από ρόλους που μου δόθηκαν απλόχερα ,έχω γευτεί στιγμές επιτυχίας και επιβράβευσης ,έχω εισπράξει αγάπη από τον κόσμο, νιώθω γεμάτος από την καριέρα μου ,οπότε όποιες άλλες δυσκολίες υπάρχουν στον χώρο έχουν εξωραιστεί ... εξάλλου δυσκολίες υπάρχουν σε όλα τα επαγγέλματα "απάντησε και πόσο δίκιο είχε !
Σέβεται τον εαυτό του , τους ανθρώπους ,το σύμπαν ,τον Θεό και σκέφτεται ότι το μέλλον θέλει να πιστεύει πως είναι ευοίωνο ...όσο για το τι είναι αυτό που τον κάνει να γελάει ,είναι η παρέα των φίλων και ένα χαζό ανέκδοτο !!!!!!!!
Και κάπου εδώ ο χρόνος μαζί του τελείωσε ..βγήκα έξω, η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική , βρήκα τον παράδεισο μου ,μέσα σε αυτόν εδώ τον κήπο τόσο εναρμονισμένα όλα μεταξύ τους, που νιώθεις πως η φύση ορίζει την απόλυτη τελειότητα !
Σε ευχαριστώ πολύ Παναγιώτη Μπουγιούρη για την όμορφη συζήτηση και τις εικόνες που πήραν ζωή στην σκέψη μου ,εύχομαι καλή επιτυχία στις παραστάσεις σου από το ΔΗΠΕΘΕ Ρούμελης και ανανεώνουμε το ραντεβού μας για τις 23 /7 ,γνωρίζοντας με βεβαιότητα ότι ηχηρό θα είναι το χειροκρότημα όλων μαζί με το δικό μου.

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου